stilla til friðar

* * *

(-ta, -tr), v.

1) to still, soothe, calm (Njörðr stillir sjá ok eld);

stilla sik, to control oneself, keep control of one’s temper;

stilla sonu okkura, to restrain our sons;

2) to moderate, temper, with dat. (konungr var allreiðr ok stillti þó vel orðum sínum);

3) to arrange, settle;

vel er þessu í hóf stillt, this is very justly settled;

stilla gørðinni, to moderate, regulate the arbitration;

stilla til um e-t, to arrange (hversu þeir skyldi til stilla um ferðina);

stilla svá til, at, to manage, that (nú skulum vér stilla svá til, at þeir nái eigi at renna);

4) to tune an instrument (stilla hörpu, strengi);

5) to walk with measure, noiseless steps (hann stillti at rekkjunni hljóðliga);

6) to entrap, outwit (hann þykkist nú hafa stilltan þik mjök í þessu).

* * *

t, [A. S. stilljan; Engl. still; Dan. stille]:—to still, soothe, calm; Njörðr stillir sjá ok eld, Edda; stilla sik, to still oneself, keep down one’s wrath, Nj. 27, Fms. i. 15; hann var svá óðr at þeir fengu varla stillt hann, Fs. 38; s. skap sitt, 34; s. sonu okkra, to restrain them, Eg.

2. to moderate, temper; stilla til mundangs-hófs, Sks. 778: with dat., svá stillti hann lífi sínu, at …, 655 iii. 4; stilltú vel aflinu, Nj. 32; s. afli þínu, Fms. vi. 105; s. lítt drykkjunni, Hkr. ii. 249; stilla orðum, Fms. vi. 323, vii. 158, Glúm. 338; s. röddu, Vkv.; vel er þessu í hóf stillt, Nj. 54; engi er svá snjallr, at svá kunni at s. sínu viti, at …, Flóv. 31; stilla görðinni, to moderate, regulate the arbitration, Nj. 54; nú, ef undir þik kæmi görðin, vil ek at þú stillir henni, Band, 9: s. til um e-t, to arrange; hversu þeir skyldi til stilla um ferðina, Fms. i. 163; skulu vér s. svá til, at …, Eg. 582, Fs. 29; hann stillir svá til um róðrinn, Gullþn 70; stilltu þau Ásgerðr um, watched the opportunity, 702; Guð stillti honum til lausnar, Fms. x. 391; Fjölni þótti nú ofraðar-vel um stillt, xi. 47; stilla til friðar, to make peace, conciliate.

3. to tune an instrument; stilla hörpu, stilla strengi, Bs. i. 155.

II. to walk with measured, noiseless steps; hvert stillir þú, Halli (?) … Hleyp ek fram at skyrkaupum, Fms. vi. 363; ok stillti næsta Brúna, Skíða R. 163; fékk hón síðan lurk, ok stillti at selnum, Bs. i. 335; hann stillti at rekkjunni hljóðliga, Grett. 126 new Ed.; þeir stilltu at steininum, Fms. viii. 343; þá stillti Davíð til, ok skar nokkut svá af kyrtil-blaði Sauls konungs, Stj. 718. 1 Sam. xxiv. 4; hann stillir nú fram tré undan tré, Karl. 67.

2. to entrap; hann þykkisk nú hafa. stilltan þik mjök í þessu, Fms. xi. 113; vér stilltum svá til glæps, Sighvat; nú kveð ek her stilltan, led into a trap, entrapped, Fms. vi. 420 (in a verse).

III. part. stilltr, q. v.

[sd̥ɪd̥la]

I f stillu, stillur

II v stillti [sd̥ɪl̥tɪ]

1. vt

1) (A) успокаивать, усмирять, останавливать

2) (D) умерять; владеть ( своими чувствами); соблюдать меру (в чём-л.)

2. vi

1)

2)

3. stilla sig

1) успокаиваться, (о)владеть собой

2) ( um e-ð) удерживаться (от чего-л.)

4. stillast

1) успокаиваться

2) остепеняться, становиться солиднее

5. pp stilltur

1) спокойный, уравновешенный

2) добродетельный

II. vt stillti

1. uklidnit

2. nařídit (hodiny ap.), nastavit

3. přepnout (program ap.)